Opdrachtgever is spekkoper

Waarom is de Vereniging C1000 voor de conceptontwikkeling en productie van haar grote Afscheid van een formule-boek met ‘los vast collectief’ UNIT-2 in zee gegaan, en niet met een gerenommeerd reclamebureau? Het antwoord is te lezen in de aankomende editie van C, communicatievakblad van Logeion. De bottom line: UNIT-2 formeert een team professionals op maat zonder enorme overhead. Als opdrachtgever ben je dan spekkoper.

Als eind 2011 C1000 wordt overgenomen door Jumbo, roept dat veel sentimenten op. ‘Alsof de Feyenoord-fan ineens supporter van Vitesse moet worden’, omschrijft hoofdredacteur Sander Grip in de aankomende C de emoties bij veel C1000-ondernemers. Dat is ook het moment waarop een van de winkeliers aan het bestuur van de Vereniging C1000 oppert om de formule vast te leggen in een boek, om zo uiting te geven aan het unieke van C1000. Een suggestie waarmee Annette Mol, manager Verenigingszaken binnen C1000, onmiddellijk aan de slag gaat. “Met zo’n boek konden we de ziel van het ondernemerschap bij C1000 vangen. We konden onze trots uiten, het hoofdstuk afsluiten en de nieuwe draad oppakken.”

Aantrekkelijk concept

Na een pitch komt communicatiecollectief UNIT-2 uit Leiden als gedroomde kandidaat uit de bus om dat boek te maken. Een opvallende keuze. Immers: het lijkt logisch om voor zo’n omvangrijke en prestigieuze klus in zee te gaan met een gerenommeerd reclame- of tekstbureau. Waarom dan toch risico’s nemen door samenwerking te zoeken met een los vaste gelegenheidscombinatie van zelfstandige communicatieprofessionals? Mol: “UNIT-2 kwam met een pakkend concept dat het dichtst in de buurt kwam van wat wij met dit afscheidsboek wilden. Voor ons, als opdrachtgever, was UNIT-2 bovendien een aantrekkelijk concept, want we konden putten uit een zeer diverse bron, met veel professionals van divers pluimage. Zo konden we beschikken over tien, vijftien tekstschrijvers, vormgevers, conceptdenkers. En dat zonder enorme overhead. Daardoor was de verhouding tussen prijs en kwaliteit veel gunstiger dan wanneer we een groot bureau in de hand zouden nemen.”

Veel voor weinig

Omgekeerd had UNIT-2 iets te bewijzen. Eric Went van UNIT-2: “Je hoort nog wel eens dat continuïteit het grote struikelblok is om met een combinatie van zelfstandigen in zee te gaan. Voor UNIT-2 was dit project de kans om met dat vooroordeel af te rekenen. Ruim anderhalf jaar lang hebben we dit project met 17 zelfstandigen vormgegeven en van begin tot einde tot een mooi resultaat gebracht.”Ook heeft UNIT-2 enorm veel geleerd over samenwerken. Went: “Waar bijvoorbeeld bij traditionele bureaus de vormgever en de tekstschrijver het nog wel eens op een akkoordje kunnen gooien, was dat bij ons ondenkbaar. Iedere professional wilde het maximale eruit halen. Daarmee zweepten we elkaar collectief steeds verder op, iets wat de kwaliteit aanzienlijk heeft verhoogd.”
Daarmee heeft UNIT-2 in zijn ogen bewezen dat nieuwe samenwerkingscombinaties tot heel veel in staat zijn. “De wereld is veranderd. Gelegenheidscoalities hebben de toekomst. En gelukkig zijn er opdrachtgevers met durf die dat snappen.”
Dat is ook de conclusie van Sander Grip, auteur van het artikel dat onder de titel ‘Geen fratsen meer’ in het aprilnummer van C zal verschijnen: ‘De opdrachtgever is spekkoper’, concludeert hij. ‘Die krijgt flauw gezegd: veel voor weinig. En dat klinkt de grootgrutters van C1000, eh Jumbo, natuurlijk als muziek in de oren’.